Izolatory energetyczne są istotnym elementem budowy sieci elektroenergetycznej. Służą nie tylko do izolowania, a więc do oddzielania części wiodącej prąd od pozostałych części układu elektrycznego, ale także do wspierania przewodów lub urządzeń.

Wymagania dotyczące niezawodności eksploatacyjnej (wytrzymałość elektryczna, mechaniczna, odporność na wpływy środowiska ) określają normy krajowe i międzynarodowe.

PN-E-06303:1998	Narażenie zabrudzeniowe izolacji napowietrznej i dobór izolatorów do warunków zabrudzeniowych.
PN-EN 60137:2004	Izolatory przepustowe na napięcia przemienne powyżej 1 kV (oryg.).
PN-EN 60168:1999	Badania izolatorów wsporczych wnętrzowych i napowietrznych ceramicznych lub szklanych do sieci o znamionowym napięciu powyżej 1000 V.
PN-EN 60383-1:2005	Izolatory do linii napowietrznych o znamionowym napięciu powyżej 1 kV. Część 1: Ceramiczne i szklane izolatory do sieci prądu przemiennego. Definicje, metody badań i kryteria oceny wyników.
PN-EN 60672-3:2002	Materiały izolacyjne ceramiczne i szklane. Część 3: Wymagania techniczne dla poszczególnych materiałów (oryg.).
PN-EN 62155:2005	Ceramiczne i szklane izolatory osłonowe do urządzeń elektrycznych na znamionowe napięcia powyżej 1000 V.
PN-IEC 61109:1999	Izolatory kompozytowe do linii napowietrznych prądu przemiennego o znamionowym napięciu powyżej 1000 V. Definicje, metody badań i kryteria odbioru.
PN-IEC 815:1998	Wytyczne doboru izolatorów do warunków zabrudzeniowych.